Luisteren doe je met je oren

Luisteren doe je met je oren

Luister je wel naar mij? Je hebt het weer niet gehoord hé mam? Hoe kan het toch dat ik tijdens en in mijn werk prima en aandachtig kan luisteren, maar eenmaal thuis lijken mijn oren wel oost Indisch doof. Oren vol met….

Vol aandacht

Praat niet tegen maar met je kind. Luister vol aandacht ook al hoor je het voor de zoveelste keer. Tips die ik meegeef aan de ouders vanuit de assertiviteitstraining. Ironisch niet?

Hoe moeilijk dat is weet ik maar nog lastiger zo niet onmogelijk is het ECHT luisteren naar je kind. Ik besluit om me te beteren. Ik besluit om aandachtig te luisteren naar het zoveelste verhaal van mijn kind. Wil het ook echt en stort me er vol overgave in. Ogen en oren volledig op haar gericht.

Al gauw merk ik dat ik dreig terug te vallen in de gebruikelijke antwoorden van hm, hm en jah, ohh echt, nee toch? Euhhh waren deze laatste woorden als antwoord wel op de plaats? Haar blik en haar vlammende ogen doorboren mij. Ik denk dus van niet. Oeps! Mijn hoofd had alweer bezit van mij genomen. Over al dat wat ik nog wil en moet doen en vooral de vraag wanneer?

Tja, hoe lang heb ik het volgehouden mijn bewuste aandacht voor mijn kind? Mag dus niet meer mopperen als ik aandacht van ze vraag en ze niet meteen antwoord geven als ze met hun hoofd in de televisie zitten en daar helemaal in opgaan? Laat staan als ze met hun oortje inzitten. Zij hebben ook recht op eigen hoofd of leegmaak hoofdtijd.

Schamend voor mijn gedrag wil ik al helemaal niet nadenken over het feit of het komt doordat ik het verkeerde voorbeeld geef of toch niet de perfecte werkende ouder ben.

Misschien moet ik haar maar inplannen voor luistertijd…..