‘Met een kind dat niet speelt, is iets aan de hand’

‘Met een kind dat niet speelt, is iets aan de hand’

Artikel uit de Weekkrant – december 2013

RIETMOLEN – Ze geeft al assertiviteitstrainingen aan kinderen en cursussen kinderyoga en ook in haar baan als intern begeleider op school heeft ze met kinderen te maken die begeleiding nodig hebben. Daarnaast start Marian Huiskes-Strijbosch in januari haar kinderpraktijk aan huis.

Officieel begint ze in januari met haar praktijk Mio-Mondo – Italiaans voor ‘mijn wereld’ – waarin ze kinderen individueel begeleidt, maar ze is ‘stiekem al een beetje begonnen’. En het begin omschrijft ze als ‘hoopvol’, want ouders weten haar via mond-tot-mond reclame al goed te vinden. “Als het gaat zoals het tot nu gaat, dan moet het goed komen.”

Marian zit al 27 jaar in het onderwijs. Ze is juf, maar de laatste jaren vooral intern begeleider op de Petrusschool in Hengevelde. Ze begeleidt kinderen die zorg of specialistische hulp nodig hebben. De Rietmolense kwam er al snel achter dat het niet afdoende is om bij een kind dat bijvoorbeeld adhd-gediagnostiseerd is, de gevolgen te bestrijden, zonder de oorzaken aan te pakken. “Een kind met adhd kan heel veel onrust in zich hebben. Dan kun je wel zorgen dat je zijn concentratie verbetert, maar als die onrust niet wordt aangepakt, blijft het probleem.”

Marian besloot een opleiding te gaan volgen tot holistisch pedagogisch therapeut. Afgelopen zomer is ze afgestudeerd. “En dat is niet zweverig”, zegt ze er maar meteen bij. “Holistisch komt van het Griekse woord holos en betekent geheel. Je kijkt dus naar het geheel bij een kind. Naar het lichamelijk, het sociaal-emotionele en naar de denkwereld van het kind. En vooral: wát wil het kind, waar liggen zijn interesses.” Het is het uitgangspunt dat ze ook hanteert bij het werken in haar praktijk aan de Groothuizenweg 14 in Rietmolen. Deze vier elementen moeten weer in balans komen.

Soms wil een kind niet praten en kan Marian niet met woorden achterhalen wat hem dwars zit. Maar er staan haar veel meer mogelijkheden ter beschikking waarbij spelen en speltherapie kernwoorden zijn. “Want een kind dat niet speelt, daar is iets mee aan de hand.”

Het ene kind krijgt ze alsnog aan de praat door er mee te gaan tekenen, want ze geeft ook tekentherapie. Met een ander kind, waarvan ze wist dat het interesse had in muziek, kreeg ze snel een band door een mand met muziekinstrumenten aan te bieden. Bij weer een ander kind dat alleen maar boos was, kreeg ze door middel van het doen van bordspelletjes door dat hij de lat voor zichzelf veel te hoog legde. “Het kind liep letterlijk altijd op de tenen”, zegt Marian. “Het is dus zaak om een ingang te vinden en te ontdekken wat het kind wél wil.” Dat is precies de reden waarom de intake met de ouders zo van belang is. Want ouders kennen hun kind natuurlijk het beste. Meestal krijgt Marian snel contact met het kind dat ze begeleidt. “En dat is echt heel erg waardevol en dankbaar.”

Vanaf januari houdt ze op maandag, woensdag en vrijdag praktijk aan huis. Op dinsdag en donderdag blijft ze als ib’er op school werken. De combinatie van de zorg voor kinderen op school en de individuele begeleiding aan huis sluit naadloos op elkaar aan. “Het is als een puzzeltje dat in elkaar past.”