Hoe beschikbaar ben jij voor je kind? Aandacht maakt alles mooier……

Hoe beschikbaar ben jij voor je kind? Aandacht maakt alles mooier……

Regelmatig hoor ik de slogan van de Ikea voorbij komen; “Aandacht maakt alles mooier”.

Stiekem moet ik dan altijd glimlachen. Een cynisch glimlachje van ja ja? Mijn ironisch geproest komt voort uit mijn gedachte. Weten we eigenlijk wel wat aandacht hebben is? Hoe moeilijk is het om te hebben en te geven? Wat heb ik en de ander dan voor een aandacht nodig? Laat staan voor mijn kind dat onverzadigbaar is in het verkrijgen van MIJN aandacht.

Schuldige voelsprieten

De goede moeder in mij wil mijn kind(eren) natuurlijk alle aandacht geven die ze vragen. Dat verdienen ze! Ik voel me zelfs schuldig als ik ze het even niet kan geven. Moet er wel bij vertellen dat ze meester zijn in het van me vragen als ik het juist niet kan geven, bijvoorbeeld bij het eten koken, een telefoontje etc. Het lijkt wel of ze daar speciale voelsprieten voor hebben, zodat ik me juist nog schuldiger ga voelen. Bij tieners en pubers is dat dan ook het moment waarop ze je dat ook nog eens haarfijn onder de neus wrijven.

Opmerkzaam zijn

Aandacht hebben voor is, dat je opmerkzaam bent, dat je interesse hebt, dat je oplettend bent, dat je belangstelling hebt, etc. Tjonge, aandacht behelst veel, en gaat niet altijd vanzelf. Als je het dan hebt moet je het ook nog geven. Vaak merk je dan dat jou aandacht niet de juiste aandacht is die ze van jou verwachten of willen. Ze laten je dat vaak zien door een bepaald gedrag te hebben. Gedrag die vaak niet acceptabel is.  Ze vragen dan om negatieve aandacht van je. Sommige kinderen gaan daarin net zolang door totdat ze je opmerkzaamheid hebben. Hoe je aandacht dan ook is maakt ze niet uit.

Je begrijpt me niet

Ze willen gezien worden, ze willen graag dat je met ze praat, speelt of naar ze luistert. Negatieve aandacht vragen komt ook vaak voort uit verveling of door niet begrepen te worden. Kinderen vinden het fijn dat er iets samen gedaan wordt, dat is vaak wat ze willen. Ze willen jou, helemaal, met huid en haar. Positieve aandacht geven aan je kind belet het om vaak negatieve aandacht te vragen. Maar hoe doe je dat dan? Enkele tips: Geef je kind regelmatig complimenten. ( niet overdrijven, je kind weet wanneer het gemeend is en wanneer niet, blijf te vertrouwen) Luister aandachtig naar je kind, neem er de tijd voor. Verplaats je in je kind zodat je het begrijpt en vanuit zijn/haar standpunt kan bekijken.

Uitgestelde aandacht

Toch kan je niet altijd meteen beschikbaar zijn voor je kind en dan? Je kunt je kind leren om te gaan met uitgestelde aandacht. Uitgestelde aandacht is dat je kind wel aandacht krijgt maar niet op het moment dat hij of zij dat willen. Hierin oefenen is een must. Zo geef je je kind de kans om zelfstandig dingen op te lossen. En dat kunnen ze al best goed, ook al denken wij, bezorgde moeders/vaders, van niet. Laat je verrassen door je allerliefste spruit. Spreek wel met je schatje af wanneer en hoe laat je er wel voor hem/haar bent. Dat schept duidelijkheid en geeft vertrouwen.

Bedenk dat alles wat je aandacht geeft groeit, zowel de negatieve als positieve aandacht. Jullie allerliefste kan alleen maar groeien door vallen, opstaan en door het hebben van aandachtige ouders. Mijn aandacht is nu wel een beetje op, dus tijd om mijn aandacht weer ergens anders op te richten……………….

Warme groet, Marian